Wat valt er te vertrellen over de boottocht naar Odessa, Oekraine. Ik voel me terug in de Oosteuropa tijd. We reizen met de 'luxe' ferrie. Er zijn 150 vrachtwagens en 5 auto's aan boord. Ze hebben erg hun best gedaan om alle franje te vermijden. Alles is degelijk, doet het, is schoon en goed in de verf. We hebben een prive-cabine, met douche, wc, wastafel en uitzicht op zee. We reizen all-inclusive. 's Ochtends uitgebreid ontbijt, pap vooraf, de ene dag ei en andere dag pasta, 1 kopje thee, oud brood wat elke dag ouder wordt. Ze houden rekening met alle culturen en geloven of andere eetgewoontes. Zo wordt voor ons vegetariers het vlees weggelaten en krijgen we een extra schep rijst of spelt, met een klein beetje saus. Het diner bestaat uit een bord vol aardappelpuree en koolsalade. Een melige zelfgeteelde appel toe. Vol verlangen kijken we uit naar de rest van het eten in de Oekraine. Wat is er te doen op de boot: er is 1 televisiescherm, wat sneeuwbeeld geeft. Het casino bestaat uit chauffeurs die de hele dag Backgammon of kaart spelen. Het zwembad is de zwarte zee. Onze Georgische buurman-chauffeur heeft zijn eigen eten en drinken meegenomen. Hij nodigt ons uit om te komen drinken. Hij serveert bij de cognac verse komkommer, tomaat, en zelf meegebrachte spek/ham. Zo overleeft hij de boottocht elke maand. Maar degelijk is ie, de boot, hij ligt heel stil op het water. Geen zeeziekte dus. Zo halen we in drie dagen Odessa wel. Back to basic. Het voelt als vakantie, we worden vervoerd, hoeven niet te koken en kunnen de hele dag in het zonnetje zitten. De grensovergang is weer een ervaring op zich. Vier uur na aanleg mogen we de boot af. De paspoorten kregen we terug. Een voor een werden we nog gecontroleerd. We zijn er! Hadden we gedacht. Na 500 meter rijden werden we gedirigeerd naar een douanecontrole. Zij maakte zes kopieën van een of ander formulier. Vijf kreeg Chris terug met de vriendelijke mededeling: ok, go. Gelukkig waren er andere bootpassagiers die al een hokje verder waren en namen haar mee op sleeptouw. Na zes kantoren in verschillende gebouwen, op een afstand van enkele kilometers van elkaar waren alle papiertjes op en kregen we een kaartje mee voor de definitieve grensovergang en werd de caravan nog bekeken op verstekelingen en waren we in het veel beloofde Oekraïne.

Op naar de eerste camping in weken. Een groot, nieuw bord wijst de weg. Vol verwachting rijden we het terrein op. Op alle vragen waar iets is zoals electra en water werd Njet geantwoord. Dus staan we weer op een parkeerplaats, vlakbij zee. De gewone parkeerplaatsen worden goed schoon gehouden. Onze jonge beheerder zit lekker de hele dag bij de ingang te kletsen met andere mannen en doet niet aan schoonmaak. Ook een Franse camper heeft de camping gevonden. Met hen brengen we de avond door en wisselen we campingtips uit. Odessa daarentegen is prachtig. Mooie grote, goed onderhouden, gebouwen. Luxe winkelstraten. Lekkere koffie met gebak. En natuurlijk de Potjomkintrappen. Ooit zagen we de film in het concertgebouw met livemuziek van het orkest. Het is eem communistische propaganda film over begin 1900, dus je kunt je er iets bij voorstellen. 's Avonds gaan we naar het prachtige, beroemde opera en balletgebouw. We hebben kaartjes kunnen kopen voor Het Zwanenmeer. Echt blij mee. Mooie manier om dit mooie gebouw van binnen te zien. Heel veel goud en heel veel ornamenten, engeltjes en balkonnetjes met prive-loges. De voorstelling is mooi al was er een groot niveauverschil in dansers. Ze mogen nog iets meer oefenen in synchroon dansen. De hoofdballerina was geweldig. Genoten dus. Op naar de Krim, het paradijs van de Russische elite en partijleiders. Eerst een tussenstop aan de noordkant van de Krim, een mooie campeerplaats aan een strandje gevonden. Hier is strand nog voor het gewone volk. Overdag gezellig met andere badgasten, 's avonds rustig met hier en daar een tentje met Oekrainers. Vlak bij een piepklein dorpje met brood en melk. En koffie op hert strand. Het doet heel zeeuws aan en voelt een beetje als Nederland. Geen giga hotels, niet volgebouwd met barretjes, gewoon lekker strand, wind, zon, zee, de geur van zee, mensen die genieten van wat de zee zelf te bieden heeft.

We gaan verder met de Krim ontdekken. We willen in de haven gaan staan van Balaklava. We rijden gezellig het dorpje binnen. Het straatje wordt een beetje nauw, en dan moeten we een scherpe bocht maken. Helaas staat een auto zo geparkeerd dat het niet gaat. Nu blokkeren wij dus de binnenstad. Alle belanghebbenden zagen vrij snel in dat het zo niet ging lukken. Terwijl een chauffeur met Jan ruzie ging maken omdat hijer door wilde, wat natuurlijk niet kon, hielpen andere chauffeurs Chris mee de caravan loskoppelen en draaien. De volgende straat door. Ook hier stonden de auto's weer lekker verkeerd geparkeerd. Tot op de centimeter nauwkeurig ging het meestal.. Aan het einde van de straat stond een auto zo fout geparkeerd dat wij er niet door konden. Opnieuw een blokkage. Een mevrouw met een kinderwagen werd boos op Jan dat wij daar de auto en caravan parkeerden. Zo kon zij er toch niet door! Uiteindelijk hebben een paar mannen de foute auto opzij geschoven. Hoe doen zij dat? Door het alarm heen, op vier hoeken de auto schommelen en uiteindelijk opzij schuiven. Ondertussen was Chris in gesprek met een dame wiens auto wij geraakt hadden met de caravan toen we voorbij reden. Na een uur wachten op de politie hebben we het onderhands geregeld. Wel zo gemakkelijk. Uiteindelijk het dorp verlaten zonder het te zien. Ook Sebastopol slaan we nu over. We vinden een slaapplaats aan een vismeertje waar we weer lekker rustig slapen.