Op zoek naar de kunst van de Hettieten en Hattiers. Jaja, we hebben met onze tien lessen kunstgeschiedenis echt wel wat geleerd, zo weten we dat er bijzondere opgravingen zijn in de buurt van Bogazkale van deze oude culturen. Zij leefden in dezelfde periode als de piramides van Egypte. Helaas hebben zij dat soort onverwoestbare gebouwen niet nagelaten maar wel mooie reliefs uitgehakt in de rotsen, ter ere van de goden en van overwinningen van de eigen koningen. Voor de liefhebbers: het verschil met de mooie egyptische afbeeldingen is dat de figuren van de Hettieten mer het hoofd in dezelfde richting als de voeten staan en zijn ze echt in beweging. Dat vinden wij nou leuk om te weten en om in het echt te zien. Alweer genoten. Wat we ook leuk vinden is om te weten of er eigenlijk nog meer toeristen zoals wij rondreizen door Turkije. Tot nu toe hebben we het idee dat we de enigen zijn in dit enorme land. Een keer hebben we gezwaaid naar een tegemoet komende camper, maar daar is het bij gebleven. We besluiten daarom om toch nog iets verder het binnenland van Turkije in te gaan en naar het beroemde Cappadocie te gaan. Het is een grote vallei met het prachtig natuurverschijnsel van mooie rotsformaties en pilaren die allerlei vormen hebben. Overblijfselen als regen en wind het losse zand wegspoelen door de eeuwen heen. In die rotsen zijn huizen en kerken gehakt en beschilderd. Allerlei godsdienstoorlogen hebben hier voor een grote hoeveelheid schuilkerken en schuilkloosters gezorgd. Vanaf de buitenkant is het bijna niet te zien. Voor de Amsterdamkenners onder ons, zoals bij "Onse lieve heer op zolder", maar dan nog een paar eeuwen ouder. Godsdienst is van alle tijden, dat blijkt wel. We proberen ook wat te weten te komen van het huidige al dan niet "religieuze" conflict in Turkije, tussen de premier Erdogan en de protestbeweging van de afgelopen maanden die begon op het Takzimplein. Eindelijk twee mensen gesproken die én Engels én erover willen praten. Zij volgden vooral het nieuws via buitenlandse zenders. De turkse CNN heeft na het pinguin incident helemaal afgedaan. Erdogan heeft voor een opleving van de economie gezorgd de afgelopen zeven jaar. Daar is iedereen blij mee. Zijn getrouwen profiteren extra en krijgen sleutelfuncties. Langzaam maar zeker speelt hij de religieuze kaart uit. Elke vorm van protest wordt afgedaan als staatsvijandelijke activiteiten. De oppositie ontbeert een aansprekende leider en is daardoor kansloos bij de verkiezingen. Degene die we spraken maakten zich ernstige zorgen over de vrijheid van meningsuiting en de islamisering van de overheid. De scheiding van religie en staat verdwijnt in rap tempo.   Eindelijk op een echte camping. En jawel hoor, hier zijn de toeristen en zijn wij ook effe weer echt toerist. Heerlijk verjaardagsetentje in een restaurant met prachtig uitzicht op de rotswoningen. Wel turks maar niet tussen de turken zoals de afgelopen weken. En er zijn nog drie campers op de camping en drie motorrijders met hun tentjes. Er is dus nog wel plek over op de camping, maar we zijn even niet alleen. De slogan van Cappadocia is: "begin je dag goed met een ballonvaart". Jan en Yvonne hadden ons eerder al enthousiast verteld hierover. Deze Jan ziet het wat zijn lijf betreft niet helemaal zitten, maar het is wel een leuk verjaardagskadootje voor Chris. Op zaterdag 29 juni loopt de wekker om half vijf af. Oef. Een uur later stijgt de ballon op en dan is dat meteen vergeten. Een prachtig uitzicht met een opkomende zon en dan het zweven boven de aarde. Wauw, wat een heerlijk gevoel. Ik ben echt niet de enige in de lucht maar toch is het doodstil met alleen de wind en de ballon en af en toe het vuurtje even aan. De ballon stijgt en daalt en stijgt weer, af en toe net boven de bomen en tussen de rotsen en pilaren door. De man aan het gas doet alsof het heel simpel is. Eng is het zeker niet en hij zorgt voor een zachte landing. Super mooie ervaring. Ik wil een vogel zijn.   We rijden veel rond in Cappadocia. Het is hier zo prachtig. Al die mooie rotsen, wit, geel, rood of oranje.       Toch weer tijd om verder te reizen. Onze volgende stop is Sivas. Nadat we bij een hotel gevraagd hebben of we daar de caravan op de parkeerplaats een nachtje mag staan gaan we de stad in. Er zijn mooie oude gebouwen waar nu gezellige theeterassen in gemaakt zijn. Het allerleukst van vandaag zijn allerlei praatjes met mensen op straat. We worden vaak aangesproken, zomaar, voor een gezellig praatje. Een jongen uit Istanbul bijvoorbeeld, die het leuk vindr om even met ons Engels te praten. Hij vertelt dat hij zelf in de grote bazar werkt en veel touristen spreekt, vooral Japans, wat hij aan het leren is. Een enthousiaste man die 42 jaar in Duitsland heeft gewerkt komt een praatje maken. Twee van zijn drie zonen zijn met een duitse vrouw getrouwd en hij heeft acht kleinkinderen, dus is hij de helft van het jaar in Duitsland. Op de camping bij Trabzon staan we niet lang alleen. Een vrachtwagenbus met 10 inzittenden komt ook een nacht zijn tentjes opslaan. Zij reizen ook naar Georgie en verder. Ziet er gedegen uit zo'n zwaar gevaarte. Maar met onze personenwagen en caravan komen wij er ook. Alhoewel we een ochtend bij de garage hebben doorgebracht. Na een paar uur aan de computer gelegen te hebben en telefoontjes met Duitsland was de conclusie dat de signaallampjes brandden omdat wij veel op grote hoogte zwaar moesten trekken met de caravan. Niks aan de hand dus.