Hoe verder naar het westen we gaan hoe minder oostblokachtige overblijfselen je ziet.Toch zijn zelfs bij Hannover niet alle wegen zoals we ons voorgesteld hadden. Hebben we een te mooie voorstelling van zaken verbeeld? Of gunnen ze ons gewoon wat tijd om om te schakelen. We moeten nog wat afkicken. Zo ook missen we het contact met de mensen zelf. In Turkije en Georgie ging dat allemaal zo spontaan en vanzelf. Als we nu terugkijken naar onze oversteek van Georgie naar de Oekraine en Polen dan lijkt die boottocht ons het verdere verloop van onze reis voorspelt te hebben. We hadden een leuk en gezellig contact met onze Georgische buurman zonder dat we elkaars taal spraken en we zaten aan tafel met vijf Polen die best wel Engels spraken maar liever met elkaar spraken. Zo voelt het ook sinds we de boot afgestapt zijn. Jammer maar zo zitten deze landen dan weer in elkaar. Onze voorkeur gaat uit naar Turkije en Georgie dat is duidelijk. Maar we zijn ook heel blij met de mooie stadjes en historische plaatsen die de laatste landen te bieden hebben.   Nu ook het weer laat weten dat het tijd wordt om naar huis te gaan, zetten we de laatste etappe in gang en rijden we via Deventer naar de laatste(?) rustplaats van onze trouwe sleurhut. Binnenkort zal de verzekeringsagent het definitieve oordeel slechten over hem/haar en of het nog de moeite is om het op te lappen voor een volgende reis:-).   Bedankt alle trouwe lezers en lieve mailers. Het was een bijzondere reis. We hebben er erg van genoten, genoeg meegemaakt en we zijn trots op elkaar dat we het gedaan hebben en dat het goed is gegaan. Samen kunnen wij de hele wereld aan!